عالم وارسته آیت الله سید علی قاضی طباطبایی (رحمة الله علیه)

  عالم وارسته آیت الله سید علی قاضی طباطبایی (رحمة الله علیه)













میرزا علی اکبر مرندی (رحمة الله علیه)



ولادت: 1314 ق، محل ولادت: مرند، وفات: 1416 ق، محل دفن: مرند، محل تحصیل: تبریز، نجف

میرزا علی اکبر مرندی(ره) مدتی در تبریز به محضر بنام آن سامان راه یافت و سپس وارد حوزه نجف اشرف شد. ایشان پس از ورود به نجف با علامه طباطبایی(ره) و برادرش آیت الله سید محمد حسن الهی(ره) هم حجره شد و هر سه از محضر پر فیض آیت الله سید علی قاضی(ره) بهره بردند. او در استفاده از درس های رسمی حوزه بسیار کوشا بود و به شهر نجف علاقه ی وافری داشت. اما علی رغم میلش، به علت بیماری و به دستور پزشکان، پس از شانزده سال اقامت در این شهر به ایران بازگشت. مدتی در آذربایجان به تدریس پرداخت و وقتی دید شهرت و آوازه پیدا کرده است از آنجا به شهرستان مرند رفت و در آن شهر اقامت گزید.
این عالم وارسته زندگی در گمنامی را می پسندید و علاقه ای نداشت که او را به عنوان یکی از شاگردان مرحوم قاضی(ره) بشناسند. آیت الله سید ابوالقاسم خویی(ره) که در نجف با آیت الله مرندی(ره) هم دوره بود، درباره ی ایشان می فرمود: اگر کسی از نجف به قصد زیارت آیت الله مرندی(ره) برود ارزش دارد. در پاسخ گویی به سوالات شرعی بسیار محتاط بود. فرزندش می گوید: شخصی از اهالی روستا از آقا سوالی پرسید، جوابش را گرفت و رفت. دیدم آقا بسیار مضطرب است. به من گفت: " خودت را زودتر به آن روستا برسان و این پاسخ را که کامل است به فلانی بده و برگرد." حدود یک ساعت طول کشید تا برگشتم و به آقا عرض کردم که ماموریت را انجام دادم. آقا نفس راحتی کشید و لبخند زد.
تهجّد و شب بیداری از اصول مسلّم او بود. همسرش درباره ی احوالات وی می گوید: یک بار دیدم آقا در دل شب مثل ابر بهاری اشک می ریزد و فریاد و ناله ی عاشقانه اش سکوت شب را شکسته. پرسیدم آقا این همه گریه برای چیست؟ نگاهی کرد و گفت: " از آن چیزی که من اطلاع دارم اگر شما مطلع شوید، به کوه ها فرار می کنید. سپس فرمود: من تعجب می کنم که چرا تا به حال دیوانه نشده ام!"
نقل است که ایشان به بیشتر کسانی که دستوری می خواستند، تکرار این جمله را توصیه می فرمود: " ظَلَمتُ نَفسی فَاغفِرلی" همان ذکری که خود در روز های آخر حیاتش بسیار با آن مانوس بود.